archives vol.1

IV XII MMX 9:39
XXVI IX MMX 1:25
XVIII I MMVI 5:33
XV V MMVIII 5:30
XXVII XI MMIV 3:58
XVII I MMVI 5:48
VII II MMVIII 1:07
X IX MMVIII 9:30

"Archives vol.1 is a collection of unreleased and rare material documenting the first decade of the band’s existence :
raw, unpolished rehearsal captures, bizarre recording experiments, early or alternate versions of existing pieces,
these 8 tracks, selected from the band’s private tapes, are compiled in an unchronological order,
forming a whole and unveiling new aspects of Aluk Todolo’s musical quest."

twoguysmetalreviews.com
Aluk Todolo are one of those bands that seem to exist on the periphery of a variety of scenes but seem hard to nail down to just one - and I get the impression they like it that way. I mean they are instrumental and largely experimental, and I guess a little spacey, but that doesn't seem to impact their desire to play with everyone from black metal bands to weird outer sound acts. That's a huge part of what makes this release of archives so fascinating. It's a glimpse into the world of a band who are endlessly delighted in picking apart the rules and pushing for bolder and more exciting futures with every passing track.
With a band like Aluk Todolo it's typically all about the experience of complete records or the immersive live show. That's a huge part of what makes this archival release so interesting. While it certainly was carefully curated this is still a rather different take on the presentation of the group. It's a take though that doesn't alienate everyone but superfans. I only have a passing familiarity with the band having hardly listened to them in recent years but I still found it to be a fascinating glimpse back into what they have developed over a decade of hard work. The way their sound absolutely runs the gamut is endlessly endearing and pushes you to continue to develop your own work and fall ever deeper in love with the treasures hidden within.
While this certainly may be a bit to dense for your conventional music fan for those of us who like to take a trip on the other side and discover a section of the music world that is often ignored there is something utterly entrancing about Aluk Todolo. This is a band who get their own inherent dorkiness and want to share the thousands of hours of their travails with the world and I can't help but to love that. Getting lost in these rarities, demos and work in progresses is magical and something any true music lover can embrace. February 26, 2017

daredevilrecord
Gut, der ziemlich (im Underground) angesehene Akt veröffentlicht mit ARCHIVES VOL. 1 ein Sammelsurium aus raren, unveröffentlichten Songs und gibt seinem Hörer einen bizarren Einblick in raue Proberaumaufnahmen, Experimenten, Riffs und was weiß ich. Was das mit Occult Rock zu tun hat, kann sich mir nicht erschließen. Das sind 08/15 Riffs, die einen auf "wichtig" machen ohne jede Grundlage. Im ganzen Veröffentlichungswahn eh nicht mehr nachzuvollziehen. Artwork stark, Musik belanglos, Sound unter aller Kanone. Mit dieser VÖ hat sich die Band in meinen Augen keinen Gefallen getan....
Genre: Occult Rock Musik: 2 Sound: 5 Info: 8 Songs VÖ: 20.03.2017

pitfire.net
Trotz der grossen Beliebtheit in verschiedenen (elitären) Kreisen kann man die Musik dieser französischen Gruppe auch im «Normalfall», also bei «richtigen» Alben, nicht unbedingt «leicht verdaulich» nennen. Für die ganzen Aussätzigen unter den Songs, Skizzen und merkwürdige Aufnahmen gibt es trotzdem noch ein eigenes Plätzchen.
Wenig überraschend, dass diese Ansammlung von Kuriositäten noch weiter draussen ist als das reguläre Schaffen dieser «okkulten Rock-Band», die mit der Avantgarde mehr als nur flirtet. Darum bekommt diese Archiv-Sammlung auch ein zusammengestückeltes Gesicht. Grundsätzlich findet man, wenn man guten Willens ist, schon einen roten Faden: Der Drone der Gitarren trifft auf ein eher nervöses Drumming, während man die musikalische Verwandtschaft zum Industrial und die stilistische Herkunft aus dem Black Metal stets heraushört. Dabei schwankt die Aufnahmequalität massiv zwischen den alternativen Studioaufnahmen und den Proberaum-Experiment-Mitschnitten. Manche Songs sind quasi Lärm, manche fast schon erhabenes Geblubber. Wenn man sich aber auf den wilden Haufen einlässt, bekommt man ein schönes Bild einer mutigen, kreativen und spannenden Band, die eine deutliche Vision von dunkler Musik vertritt.
Und genau darum sollten sich Mutige auf diese Platte einlassen: Diese Sammlung ist noch einiges gefährlicher als diese finstere Truppe eh schon ist. Auch wenn dafür jede Kohärenz verloren gehen musste.
Live erleben kann man die Finsternis übrigens am 25. April 2017 im Ebrietas, Zürich.
Veröffentlichung: 20. März 2017
by reto

grindontheroad.com
Il piacere di scrivere di musica è spesso legato anche alle sorprese che arrivano dai PR. Accade infatti che mi vengano proposti gruppi che non conosco, come nel caso degli Aluk Todolo.
Dietro questo nome si cela un trio che autoproclama la propria musica religious-psychedelic-trance. Seppure pomposa, la definizione è calzante: i francesi propongono lunghi viaggi che spaziano dal kraut rock alle ritmiche black metal, con un approccio rigorosamente strumentale. Da una decina di anni i Nostri sfornano dischi con una certa frequenza (Occult Rock è il più rappresentativo). Il materiale che oggi trattiamo è una collezione di tracce raccolte nell’ultimo decennio, un insieme di prove e sperimentazioni che variano parecchio da traccia a traccia. Si parte con le reiterazioni ritmiche dell’iniziale “V XII MMX” per poi passare ai rumorismi di “XXVI IX MMX”, assimilabili ai lavori degli Einsturzende Neubauten. Le variazioni stilistiche aumentano ancor più in “XVIII I MMVI”, dal sapore arabeggiante, e negli svarioni acustici di “XV V MMVIII”. Negli oltre quaranta minuti di Archives Vol.1 si passa dall’ambient a passaggi ossessivi senza troppa soluzione di continuità. Probabilmente è questa la forza espressiva e il vero senso del disco: gemme grezze che arrivano da un passato non definito della band, che per qualche motivo non hanno trovato spazio nei lavori precedentemente rilasciati.
Difficile dare un giudizio ad Archives Vol. 1. Gli Aluk Todolo potrebbero sorprendervi per la genialità di alcuni passaggi oppure annoiarvi tremendamente per l’ossessività degli stessi. Certo non è possibile rimanerne indifferenti.

fons-immortalis.com
Der Name deutet es bereits an. Es handelt sich hierbei nicht um ein neues Album aus dem Hause ALUK TODOLO. Stattdessen bescheren uns die Düsterrocker eine Sammlung von unveröffentlichten oder seltenen Aufnahmen, die während der ersten Dekade entstanden sind. Die Lieder unterliegen keiner chronologischen Anordnung, was aber nicht weiter schlimm ist, da man sie anhand der römischen Datumsangaben durchaus zeitlich zuordnen kann.
Es handelt sich um raue und unpolierte Probeaufnahmen die allesamt auf privaten Bändern der Musiker gefunden wurden, oder es sind alternative Versionen bereits veröffentlichter Lieder, oder es sind bizarre Klangexperimente.
„Archives Vol. 1“ ist jedenfalls nicht die Veröffentlichung der ersten Wahl, um ALUK TODOLO kennenzulernen. Wer es bisher versäumte in die tiefen Klangwelten der Franzosen einzutauchen, sollte nicht unbedingt mit dieser Kompilation anfangen. Die Ansammlung des alten Materials ist über weite Strecken räudig, hässlich und gemein. Die langen Passagen sind häufig durch eine lärmende und fordernde Monotonie geprägt. Das ist nichts Neues, doch um an diesem rohen und ungeschliffenen Klangkörper gefallen zu finden, muss man entweder ein Fan von ALUK TODOLO sein oder grundsätzlich ein Faible für okkulte und düstere Instrumentalmusik haben. Jedenfalls hört und fühlt sich „Archives Vol. 1“ über weite Strecken wie eine Demo an.
Die ersten Veröffentlichungen waren zwar auch bis zu einem gewissen Grad dreckig und rau, doch die Stücke von „Archives Vol. 1“ sind insgesamt betrachtet wesentlich derber. Sie sind aber nicht einfach nur klanglich roher und primitiver, sie sind in weiten Teilen überdies auch schlicht unharmonischer. Ich erinnere nur an das großartige Stück „Side A“ von der Debüt-EP aus dem Jahre 2006, oder an „Burial Ground“ vom Debütalbum, welches ein Jahr später kam. Dort erschufen ALUK TODOLO eine unbeschreiblich intensive Atmosphäre, resultierend aus offensichtlicher aber gleichförmiger Melodik. Hinter dem hier enthaltenen Stück „VII II MMVIII“ verbirgt sich übrigens „Side A“. Allerdings in einer roheren Version, die sich richtig analog, knistern und rauschen inklusive, anhört. Es ist auch der harmonischste und melodischste Titel von „Archives Vol. 1“. Die anderen Stücke sind entweder hochgradig monoton, lärmend oder eine Mischung von Noise, Ambient und Industrial.
ALUK TODOLO waren schon immer eine überaus vielfältige Band. Die verschiedenen Alben (oder auch Lieder) unterschieden sich zum Teil deutlich voneinander. Eine lange Zeit war ich beispielsweise von dem Lied „I“ vom Album „Occult Rock“ angetan, dessen schnelle und metallische Härte und Rigorosität mich in den Bann zog, was sich mit „Side A“ oder „Burial Ground“ gar nicht vergleichen lässt.

musikreviews.de
Na, ob die Welt auf eine alternative Werkschau der verschrobenen ALUK TODOLO gewartet hat? Die Franzosen sind seit je eine Nischenband selbst im Instrumental-Bereich, aber nun gut: "Archives Vol. 1" zeugt vom ganzheitlichen Ansatz, den die Gruppe verfolgt, und verdeutlicht zudem, dass sich ihr Material über die Jahre hin nicht abgenutzt hat, ob man nun frühe Stücke oder aktuelleres Material hört.
Das Trio kompiliert auf diesem Release bisher nicht veröffentlichte wie "seltene" Stücke aus ihrem Archiv, wozu unbearbeitete Proberaum-Mitschnitte ('XVIII I MMVI' - anheimelnd ätherisch in Teilen, wenn auch klanglich dumpf) genauso zählen wie reine Soundexperimente, was dann zu Lärm-Orgien wie dem ungenießbaren zweiten Track führte. Zuvor klingt das fiebrige 'V XII MMX' eindeutig improvisiert oder beim Jammen erarbeitet, aber in sich rund wie der Stoff, aus dem ALUK TODOLO ihre offiziellen Alben stricken.
Hinsichtlich ihrer Dynamik kann sich die Zusammenstellung aber auf jeden Fall hören lassen, denn ALUK TODOLO locken erst mit dem Zuckerbrot, nachdem sie gepeitscht haben. Nach dem enervierenden Schrammeln und Dröhnen von 'XV V MMVIII' wird es zumindest phasenweise ruhiger, wenn auch kaum weniger unerträglich. Reine Geräuschtracks (an fünfter und siebter Stelle) und aufgrund des indiskutablen Sounds allenthalben vage erkennbare Songideen ('XVII I MMVI') gipfeln dann wiederum im Schroffen Hämmern und Fiepen von 'X IX MMVIII'. Sorry, die Herren, das hier ist …
FAZIT: … ein Griff ins Klo sondergleichen. So sehr der Autor ALUK TODOLO schätzt, kann man bei "Archives Vol. 1" nur von einem Totalausfall sprechen. Der erste Song darf gehört werden, danach mögt ihr das Ding in die Tonne kloppen.Andreas Schiffmann

avenoctum.com
Self-branded ‘occult rock’ French instrumental power trio Aluk Todolo have been garnering more interest of late after releasing various albums EP’s and splits. They have collaborated with Der Blutharsch back in 2011 and are about to head out on tour with Oranssi Pazuzu. They were described on these pages as an exercise in “forward thinking expressionism” with last year’s album ‘Voix’ and are certainly an intriguing proposition going beyond mere instrumental music due to boundary pushing and experimentation. Here we have a self-explanatory trip back to a time when they were honing their skills and starting out with some early archive material. We get 8 tracks simply represented by Roman numerals from the bands private tapes.
As you would probably guess things are to a large extent rough around the edges. The first track for me gives the greatest representation to their emerging sound. It’s almost instantly recognisable to place having heard them previously and is a layered sonic canvas of tapping drums, hymnal organ motifs and droning doomy segments. Kraut rock is the most obvious leaning of where they are taking inspiration from, you know the bands that are normally mentioned with such forms of modern experimenting, Can, Amon Düül II, Faust etc and there is a freeform looseness about the music that also would no doubt go down with mashed minds in jazz circles. At least this has a semblance of completeness about it as the second track certainly does not, frustratingly downing tools just as it starts getting going, illustrating the sporadic nature of these sessions. Personally I wouldn’t have included it here as it is a touch annoying but the fact this is labelled as Vol 1 suggests the band maybe releasing an exhaustive series of recordings, warts and all.
The mix is all over the shop as well and means if you are playing things at volume be prepared to jump up and turn the volume down between the meandering strains of the 3rd number and the strident guitar strum and clamour of the 4th. Yep this could give the neighbours a heart attack and you too on 1st listen if not expecting it. The outfit certainly do repetitive, minimalistic and abrasive in style and to an extent that although maybe considered mesmerising now and in a live context can border on the side of annoyance here. That’s certainly the case by the time we get to the last number and if the idea of a clattery drum and snare beat going on for ever with a klaxon sound blasting over the top every few seconds this could be your idea of heaven. Best advice is definitely don’t listen with a hangover.
I would certainly be interested to see what the band are like in the live environment and have no problems particularly listening to this, however interesting though it might be it’s hardly an essential purchase. (6/10 Pete Woods)

stafmagazine.com
Recopilación de rarezas, tomas alternativas y ensayos recopilados entre la primera década de existencia de Aluk Todolo, una formación francesa con una amplia trayectoria a sus espaldas en las que han llevado por bandera el krautrock mas experimental y oscuro. Este “Archives Vol.1” es una obra para completistas de esta formación, una de las mas vanguardistas dentro de este género, y que ayudará a entender a los que nos hemos incorporado a su legión de fans con posterioridad la trayectoria marcada por los franceses. Que quede bien claro que esto no tiene nada que ver con un álbum recopilatorio, ni con un grandes éxitos. Esto son canciones sacadas del archivo personal de la banda, en su mayoría grabadas en ensayos o como tomas descartadas en algunas grabaciones, por lo que la calidad del sonido a veces queda un poco deslucida, pero como ya hemos dicho anteriormente, este disco sirve como complemento a la obra discográfica de Aluk Todolo y repaso a su primera década de existencia. Si te gusta el krautrock mas experimental este es sin duda un disco que no te pasará desapercibido, y si tienes la posibilidad de acudir este año al fantástico festival Roadburn podrás ver a Aluk Todolo tocando su excepcional último álbum “Voix” en su totalidad. (7)

radiowom.blogspot.com
Já tinham saudades de sair do planeta? Temos mais uma alternativa. Os Aluk Todolo e sim, o seu som é tão esquisito quanto o nome. E quanto os seus títulos de música. O que poderá levar já a que aqueles que procuram música esquisita levantem as orelhas. A música é instrumental, é experimental e se fossem banda sonora de um filme de David Lynch caso este tivesse começado a sua carreira na década de sessenta sobre o efeito de alucinogéneos (como se ele precisasse disso) ninguém levaria a mal. Tentar descrever o que se passa aqui é fútil, tentar colocar um rótulo também. Nem mesmo vários - electrónico, noise, psicadélico, progressivo, experimental, garage, indie, ambient, dron, industrial. É o que se quiser. Difícil de digerir e em certos momentos de ouvir, este é um trabalho que nos mantém presos a pensar o que raio vão fazer a seguir. Claro que quando se chega ao final, acaba por não se ter grandes razões para voltar a repetir a dose. A não ser que a curiosidade tenha dado lugar à satisfação de se encontrar o que se procurava. Nota 6/10

thequietus.com
For the experienced psychonaut who’s after something even headier and more immersive however, this, my friend, is the good shit. France’s Aluk Todolo are arguably one of the most genuinely psychedelic sounding bands of recent years, allowing their music to branch out into surreal and uncharted directions in an organic and seriously disorientating manner, rather than just trading off tired ’70s rock clichés – they’re the brown acid to Tame Impala’s poorly rolled soap bar joint, in other words, drawing elements of krautrock and black metal into a shifting morass that doesn’t really sound like either, and resulting in mind-expanding masterpieces like 2012’s sprawling, exploratory Occult Rock.
As the name suggests, this particular release collects all manner of rare, unheard material from the trio’s first decade of existence. B-sides and rarities collections like this can often be a mixed bag, and sure enough, the tracks here vary quite wildly in terms of sound quality, but Aluk Todolo have used this to their strength, fading these pieces in and out of one another and weaving them together quite masterfully in a way that recalls Faust’s classic stream-of-consciousness mind-bender The Faust Tapes more than it does another hastily assembled odds ’n’ sods compilation. Side A, for example, begins with the rotund rhythmic clout of the nine minute ‘IV XII MMX’ (sounding a lot like a more evil, malevolent incarnation of Can), drops into much scratchier, live sounding tracks like the curiously tender ‘XVIII I MMVI’ and then fades that into the bracing, distorted noise experiments of ‘XV V MMVIII’. Side B opens with one of their gentlest soundscapes, before breaking out some mid-tempo blastbeats in ‘XXVII XI MMIV’ and culminating in the rigid, industrial screech of the Psychic TV-esque ‘X IX MMVIII’. A testament to just how much great music seems to flow through these three individuals, Archives Vol. 1 is perfect for both the obsessive fan who wants to chart and observe the band’s evolution, and those who just want to get loaded, chuck something mind-altering on the turntable and spend the next 40 minutes gazing into the face of their chosen god.

echte-leute.de
Einen recht eigenwilligen Sound fahren Aluk Todolo, die auf „Archives vol. 1“, einer Zusammenstellung von raren Perlen und Unveröffentlichtem, die erste Dekade der Bandgeschichte aufrollen.
Unchronologisch angeordnet, gibt es Probenmitschnitte, Aufnahmeexperimente und alternative Versionen zu bestehenden Stücken zu hören, die allesamt doch recht abseits „normaler“ Songstrukturen angesiedelt sind.
Von kurzen Krachfragmenten über repetitive Endlosschleifen bis zu psychedelischen Jams im Proberaumsound reicht das bizarre Spektrum der Scheibe, die mit ihren acht Stücken wohl nur echte Fans ansprechen dürfte. (Jens)

darkentries.be
Aluk Todolo zijn een Frans instrumentaal powertrio met als leden Shantidas Riedacker (gitaar), Matthieu Canaguier (bass) en Antoine Hadjioannou (drums). Sinds 2004 wisten ze een unieke mix van (post) metal en krautrock te ontwikkelen. Eigenlijk hebben ze hun roots in de black metal maar dat is er nog nauwelijks aan te horen. Gemakshalve duiden Aluk Todolo hun muziek als ‘occult rock’. “Occult Rock” zo heet ook hun album uit 2012. Daarvoor hadden we reeds “Descension”, hun debuut uit 2007 en “Finsternis” uit 2009. Vorig jaar (2016) verscheen hun vierde album “Voix”. Aluk Todolo werkten in 2011 ook samen met Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand en dat leverde het album “A Collaboration” op dat uitkwam op Albin Julius’ WKN label. De naam Aluk Todolo komt van een oude animistische religie uit Zuid-Sulawesi in Indonesië en betekent ‘de weg van de voorouders’.
Op 20 maart verschijnt op vinyl LP en digitaal “Archives vol. 1”, een collectie van onuitgegeven en zeldzaam materiaal dat het eerste decennium van het bestaan van de band documenteert: rauwe, ongepolijste demo’s rechtstreeks uit de repetitieruimte, bizarre opname-experimenten en vroege of alternatieve versies van bestaande nummers. 8 tracks staan er zo op (43 minuten speelduur), geselecteerd uit de private tape collectie van de bandleden en deze tracks worden hier in niet chronologische orde voorgesteld en vormen één geheel dat nieuwe aspecten onthult van Aluk Todolo’s muzikale queeste. De tracks zijn feitelijk titelloos en worden aangeduid door hun opnamedatum in Romeinse cijfers. Zo dateert de openingstrack “IV XII MMX” van 4 december 2010. Samen met de tweede track uit hetzelfde jaar zijn dit de recentste opnames. De oudste track dateert uit 2004, het ontstaansjaar van de band.
De ‘occulte rock’ van Aluk Todolo klinkt op deze verzameling vondelingetjes vooral monotoon-minimaal en log repetitief op trance inducerende wijze (luister maar eens naar “XV V MMVIII” bijvoorbeeld) . Soms neigt het naar noise rock in de geest van The Swans maar vooral klinkt het monolithisch en hypnotisch. “XXVII XI MMIV”, de meest duistere track, klinkt behoorlijk sinister en angstaanjagend. Slottrack” X IX MMVIII” is met zijn 9,5 minuten tevens de langste track.
Binnenkort is Aluk Todolo in onze contreien op het podium aan het werk te zien en wel op 18 april in The Pit in Kortrijk, op 22 april op het Roadburn Festival in de 013 in Tilburg en op 23 april in de Magasin 4 in Brussel. 8/10

lupusunleashed.blogspot.com
O francuskiej formacji i ich najnowszym studyjnym albumie "Voix" rok temu pisał nasz były redaktor Karol Pięknik. Nie znałem tej grupy i nawet wówczas gdy się o niej dowiedziałem nie wsłuchiwałem się w proponowane przez nich dźwięki. Tymczasem swoją premierę właśnie miało kolejne wydawnictwo Aluk Todolo. Tym razem jest to kompilacja archiwalnych numerów z początków kariery tej nietuzinkowej grupy przekraczającej granice gatunkowe i wszelkiego muzycznego eksperymentu. Co znalazło się na "Archives vol. I"?Na trwającym niespełna trzy kwadranse wydawnictwie znalazło się miejsce na osiem numerów z lat 2004 - 2010 prezentującymi różne oblicze i eksperymenty dźwiękowe Aluk Todolo. Pod względem tytulatury zastosowano tu podobny zabieg do tego z "Voix", z tą różnicą, że zamiast czasów długości, tytuł jest datą zapisaną cyframi rzymskimi. Jednakże utwory te nie są ułożone chronologicznie, a wymieszane co dodaje tym nagraniom dodatkowego charakteru i skomplikowanych powiązań między nimi. Ta płyta to surowy zapis alternatywnych wersji, luźnych pomysłów, prób i wczesnych eksperymentów, która może stanowić ciekawostkę nie tylko dla tych, którzy znają twórczość tej grupy, ale także dla wszystkich którzy dopiero wkraczają w zdekonstruowany muzyczny świat Francuzów.
Doskonale słychać to w otwierającym krążek ponad dziewięciominutowym "IV XII MMX": gęstym od surowego brzmienia, uderzającego monumentalną perkusją, surowym riffem gitary i ciężką atmosferą.  Transowość, plemienność i mnóstwo brudu sprawia wrażenie wyjętego z jakiegoś horroru i nawet w tej niedopracowanej, wczesnej wersji brzmi niezwykle przejmująco i energetycznie zarazem. Ciarki na plecach nie przechodzą w trwającym niespełna półtorej minuty "XXVI IX MMX", które choć krótkie jest równie intensywne. Przeciągnięty wizg przesteru, jeszcze bardziej brudna perkusja. Ogólnie totalny garaż, atonalny, praktycznie asłuchalny i nieskładny - ale w przypadku tej grupy niezwykły i świetnie pokazujący jak rodzą się ich skomplikowane pod względem atmosfery struktury muzyczne. Zaskoczeniem moze być w tym kontekście i zestawieniu podróż w przeszłość wraz z pięcio i pół minutowym "XVIII I MMVI", który nie jest już tak brudny jak poprzednik, bliżej mu pod względem brzmienia do pierwszego, ale różnica polega na zmianie klimatu - tu jest bardziej eterycznie, niepokojąco, może nawet nieco bluesowo i przede wszystkim dużo łagodniej, choć wcale nie brakuje tu intensywności swoistej transowości czy nawet sennych zagrań.
W tym samym czasie zawiera się wybiegający trochę w przyszłość "XV V MMVIII". Tu znów nie ma miejsca na przymilanie się do słuchacza - jazgotliwy riff prowadzący, zawodzenie szamanów i transowy rytm kompozycji wita od samego początku, a następnie wzmaga się przeciągniętym wizgiem gitar i jak sądzę elektroniki. Nie jest to granie skomplikowane, bo zdecydowanie nastawione na atmosferę i na pewno nie pozbawione intensywnego atakowania dźwiękiem i niezwykłym klimatem, który nie dla wszystkich będzie strawny i łatwy w odbiorze. W krótszym, niespełna czterominutowym "XXVII XI MMIV" znów cofamy się w czasie. Tu następuje ponowna zmiana atmosfery, wracamy w bardziej niepokojące rejony, ale bliżej tu do złożonego mrocznego ambientu gdzie ważna jest wibrująca w powietrzu elektronika i tylko delikatnie wspomagana jest pulsującą, plemienną perkusją i drone'owymi przejazdami gitar unoszącymi się gdzieś w tle i pomiędzy wszystkim. Ten płynnie przechodzi do "XVII I MMVI" opartego na burczącym riffie łudząco przypominający motyw ze "Szczęk" Johna Williamsa. Sam utwór jest zaś wersją demo "Side A" z pierwszego wydawnictwa grupy, zatytułowanego po prostu "Aluk Todolo".
Po tym zwolnieniu i jednoczesnym zagęszczeniu atmosfery znów przenosimy się w czasie do króciutkiego minutowego  "VII II MMVIII", które również zostało połączone płynnym przejściem z poprzednikiem i zanim na dobre się rozwinie od razu zostaje przedłużone fenomenalnym, industrialnym w duchu "X IX MMVIII" będącym wczesną wersją "Collaboration III" z albumu "A Collaboration" z 2011 roku. Atmosfera grozy, uderzenia blach i zgrzyty gitar przywodzą na myśl pracę jakiś piekielnych maszyn. Do tego niepokojąca ambientowa elektronika w tle i liczne zmiany tempa - od potężnych uderzeń na początku przez zwalnianie do usypiających naszą czujność momentów, aż do totalnego wyciszenia i nagłego urwania się tematu.
Aluk Todolo to z całą pewnością grupa, która potrafi bawić się atmosferą, gęstością i możliwościami gatunków w jakich się obracają, począwszy od black metalu i krautrocka, a na muzyce eksperymentalnej i elektronicznej kończąc. Nie jest to jednak muzyka łatwa, często jest wręcz bardzo nieprzystępnie, a odkrywanie w tym pozornym chaosie i hałasie jakiekolwiek ładu czy szczątków melodii czy większej całości przychodzi z bólem i po wielu odsłuchach. Ci, którzy swoją przygodę z Aluk Todolo zaczynają nie mają tu jednak czego szukać - szkice, zamysły i wczesne wersje utworów raczej odrzucą niż zachęcą do zapoznania się z ich twórczością, a nawet ta właściwa może być bardzo trudna w odbiorze. Nawet dla tych, którzy już muzykę Francuzów znają, szanują i zasłuchują się mogą poczuć się nieswojo - produkcja jest tutaj zróżnicowana, bardziej jazgotliwa, surowa i niedopracowana niż na płytach studyjnych, z drugiej jednak strony może to być tez kapitalne uzupełnienie podstawowej twórczości i świetny punkt odniesienia do ponownej interpretacji założeń konstrukcyjnych tworzonych przez Aluk Todolo. Należy też zauważyć, że mimo różnic między pomysłami i brzmieniem poszczególnych fragmentów ta kompilacja jest bardzo spójna i pomysłowa tworząc bardzo niejednoznaczna i intensywną podróż przez dźwięki tej formacji. Sam przebrnąłem z niemałym trudem zarówno przez dotychczasowe wydawnictwa, jak i opisywany w niniejszym tekście "Archives vol. I" i choć mogę stwierdzić, że jest to granie oryginalne, często zaskakujące i nie grzeszące dawką mroku i ciekawym wykorzystaniem dźwięków zdecydowanie nie będzie należało do moich ulubionych. Bez oceny

slowend.com
Chronique par gulo gulo
Pour ceux - on devine à qui je pense au premier chef - qui auraient pu décrocher d'Aluk Todolo - à regrets, on se doute - avec Voix, trouvant, par exemple, que la chose commençait à ressembler à un Oranssi Pazuzu en plus intelligent, trop pour eux, et que le black metal, déjà très subtil mais néanmoins, jusque là, toujours aussi indélébile que sauvage - commençait à devenir trop mental (ou trop jazz, pour ceux-là ça revient souvent aux même) ; ou que les lignes de basse, elles sonnent trop comme si elles étaient jouées en pantalon africain avec une casquette Kangol à l'envers...
Cette compilation, elle est vache de bien. De nouveau, Aluk Todolo donne envie de se baffrer de pleines bolées de mexicains. De nouveau, Aluk Todolo aligne les tourneries mornes, grises, et pourtant allumées comme pas deux, phosphorescentes de venin du crotale, à faire glapir des guitares invoquant l'image dans vos veines à la fois de tôles déchiquetées qui se frottent comme on se lèche les babines, et de torrents d'alcaloïdes possédés d'une violente euphorie. De nouveau, Aluk Todolo réussit à faire naître de tumultueuses cascades de visions au moyen d'une musique répétitive, simpliste en apparence, aussi grisâtre  et austère que la pochette ici choisie, et pourtant vertigineuse. Sacré bon sang de bon soir, ces rythmiques, c'est du hip-hop, de la house-nô, du vaudou arctique, du jazz zoulou, de la jungle acoustique ? du Silk Saw, du Starfish Pool, du Kouhei Matsunaga ? Tout cela, mon colonel, ça dépend depuis combien de minutes tu les écoutes.
On ne sait pas bien, et de toutes les manières n'a pas envie de savoir, quels sont les différents statuts et stades des morceaux, brouillons, répétitions, inédits, expérimentations abouties mais sans domicile, ni leur historicité (quoique celle-ci soit donnée à lire dans les intitulés des morceaux) : l'essentiel, comme avec toute compilation qui vaut qu'on parle d'elle, est que leur compilation, justement, est homogène, et sonne tout du long avec la même prédatrice crudité, que les morceaux soient bruitistes, d'un psychédélisme hashishin voisin de Queen Elephantine ou Saturnalia Temple (avouez qu'on fait plus douillet, dans la discipline), les deux à la fois, ou encore frôlent l'industriel autiste qu'ils transmutent en chamanisme préhistorique malsain, comme aux débuts du groupe - Allerseelen ou Einstü' contaminés par du vieux beumeu des bois style Darvulia, si vous préférez ; voire, sur la dernière piste, du vieux Maschinenzimmer 412 mais tout malade, rachitique, bref en bien pire. Tout cela - toutes ces choses, là, réunies ici - boîte avec une horrible détermination, l'on n'oserait presque pas dire vers vous tant il peut s'avérer difficile de déchiffrer les trajectoires dans pareils rituels magiques gouvernés par des calculs non-euclidiens, sans l'aide d'un adjuvant toxique, mais du reste l'effet n'en est pas plus rassurant pour autant, ni moins irrépressiblement fascinant. La basse ? Le grand Crotalito, oui ! Rendu à ce point, de possession par le totem du grand serpent cosmique, si Aluk Todolo est la version black metal de quelque chose c'est de Bomber (de Motörhead, bien entendu) ; c'est ce genre de violence d'invasion qu'il faut imaginer, qui vous prend dès la première claudicante et ondoyante piste ; là, d'accord, Oranssi Pazuzu peut s'arrêter immédiatement de fanfaronner sur l'air de loup y es-tu, m'entends-tu : à compter de cette première piste, on n'est plus en sécurité entre ces arbres décharnés par l'hiver, sous l'osseuse lumière de cette mauvaise lune, à errer après l'écho de ces mâchoires en scies rouillées qu'on croit entendre racler l'une contre l'autre avec gourmandise.
Certaines pièces ici, par nature sans doute, paraissent probablement plus spécifiquement centrées sur tel ou tel penchant, rock psyché, kraut (du kraut, oui : avec le K ; celui au fer corrodé par la psilocybine de Skull Defekts, on l'accordera volontiers, mais surtout celui hyper-toxique de K-Branding, unique vague parent de la menace développée, ou plutôt enveloppée, ici), industriel, black, voire ambient de k-hole du Pôle ; mais ce ne sont là que les fibres de l'ADN du groupe, et chaque fois, comme dit plus haut, au fil du morceau on les verra miroiter, et toutes apparaître, à divers degrés (tous eux aussi, qui vont jusqu'au subliminal) mais chacune leur tour, étroitement enlacées qu'elles sont en permanence, inextricables... Qu'on aille donc  s'étonner, après, que même une compilation ait la capacité strangulatoire - et l'hallucinogène avec - d'un album.
Archives Vol. 1 en trois mots : la, magie, nue

noisemag.net

diamondinthegroove.com
One of the most pleasant musical surprises of the beginning of last year, for me, came in the form of an album entitled Voix by a French band called Aluk Todolo.  Despite its title, which translates as ‘Voice’, Voix is an entirely instrumental album, consisting primarily of just guitar, bass and drums, that saw the group marry elements of experimental rock, black metal and drone music, crafting an unequivocally unique sound, described by the group as ‘occult rock’, that was as captivating as it was intriguing.  What’s more, the live recording of the record gave it a definitive jam vibe that captured a guttural rawness, elevating its swirling psychedelia to an intense level of riveting suspense.  With Voix being my first exposure to Aluk Todolo, I made sure to keep a close eye on the band, as the album left me enthralled to hear how they would play with their distinct stylings on future releases.  Just over a year since the release of Voix, the trio announced their latest project, Archives Vol. 1, which is comprised of recordings from a time when the band was still honing their sound.  As such, these recordings are rather rough around the edges, but in a way that complements their skeletal rock stylings, just as the live production of Voix captured the organic energy of Aluk Todolo.  This being said, it is certainly noticeable that this project consists of early compositions from the group, as many of these tracks come across as a tentative feel of the waters in that they don’t quite push the boat out as far as the material on Voix and occasionally feel somewhat clumsy.  Nonetheless, Archives Vol. 1 is, in certain regards, just as interesting as the band’s previous release and, although the full focus of their later material isn’t as evident here, this record makes for another hypnotising release from Aluk Todolo.
For anyone who is familiar with Aluk Todolo, the opening track from Archives Vol. 1, IV XII MMX, is instantly recognisable as adhering to the blueprint that the band continues to hone on their later material.   The repetitive, agitated drums support a swirling bass riff, as droning ambience, in the form of growling organ notes and roaring guitar feedback, make up the bulk of the song’s progression.  In this regard, IV XII MMX is exactly what one who is familiar with the trio’s stylings would expect to appear on an album consisting of their earliest compositions.  Indeed, the foundation for the sort of black metal-tinged krautrock that would appear on an album like Voix is unequivocally evident here, and to a rather developed extent, although, whilst it is bewitching in a sort of hypnotic fashion, it is also less efficiently actualised than the six tracks on the group’s last album.  Despite the material on Voix pulling heavily from drone music and perhaps even post-punk and post-rock, with its compositions often being based on rhythmic and sometimes melodic ostinatos driven by the bass and drums, these pieces were nevertheless constantly in motion, subtly progressing through the ever-evolving guitar lines, which would seamlessly weave between stylistic sources, from krautrock to black metal to neo-psychedelia.  A piece like IV XII MMX, however, whilst similarly mesmerising, edges dangerously close to stagnating and losing the listener’s full attention, in that the bass and drums leave a lot of space that isn’t always adequately filled.  There are a handful of other tracks that see such issues slightly exacerbated, lacking the forcefulness of Aluk Todolo’s more actualised material and hindered significantly by the recording quality.  Of course, given its status as an archive album, it is perfectly understandable that some of these cuts would be lacking in terms of sound quality, but it is nevertheless possible to pick apart these pieces.  XVII I MMVI is one such track that is unfortunately restricted when it comes to its recording, sounding as if it was captured live with a single microphone set on the other side of the room to the band.  Even still, the composition itself, like IV XII MMX, clearly alludes to the formula that the trio would go on to pursue in more depth, but, as such, is far more insular in its execution, coming across as ever so slightly directionless at times.  This being said, particular passages of the piece display a selection of highlights in the form of an interesting drum fill or a particularly hypnotic guitar riff, but, as a whole, the band lacks the clear cohesion on an album like Voix, instead occasionally sounding as if each three members are playing their own separate pieces.
Rather surprisingly, one of the most invigorating cuts on Archives Vol. 1 is the second track, XXVI IX MMX, clocking in at just under 90 seconds length and bridging the divide between Aluk Todolo’s influences from various forms of experimental rock and the ideas pulled from noise and drone music.  The piece opens in medias res, with a droning electronic hum underlining the burst of cacophonous distortion that evokes the stylings of harsh noise legend Merzbow.  As the frightening feedback begins to fizzle out, the cut shifts the listener’s attention to the throbbing bass ostinato and a drumbeat that sounds so tinny that it is presumably synthetic, although this is hard to tell as it seldom seeps through the dissonance of the blaring distortion.  For Aluk Todolo to include a track that seemingly leans more towards harsh noise than it does experimental rock is rather bold, given that an influence from noise is seldom evident to such an obvious degree on their recent material, but it surprisingly proves to be one of the most impressive moments on the record.  Similarly, another stand-out moment on Archives Vol. 1 is the fourth track, which strongly grabs the listener’s attention, largely because, just as the preceding track quietly peters out, XV V MMVIII explodes into earshot with an abrupt clangour of feedback that is seemingly completely irrelevant to the rest of the composition.  Instead, the main body of the piece is founded on a circling acoustic ostinato of clashing chords, over which buzzing distortion and feedback ebbs and flows as to create a bewitching soundscape of discordant turmoil.  Again, such a brazen excursion into the world of pure noise is audacious but welcome, given that Aluk Todolo do such a good job with it, creating walls of noise that are arguably as captivating as the swirling krautrock featured on an album like Voix.
Overall, whilst Archives Vol. 1 may appear to simply be a collection of demo recordings from an obscure, underground, French rock band, there is certainly more to be found here than it may seem on the surface.  Indeed, this album isn’t solely an interesting listen for diehard fans of the band, as there is an impressive amount of substance to be found on many of these tracks, and the fact that even many of their demo recordings are very strong is a testament to how powerful a force Aluk Todolo are amongst contemporary, underground experimental rock groups.  Of course, a handful of these compositions are seemingly unpolished and often only exhibit the foundations of what would go on to become Aluk Todolo’s fully realised style, not to mention the low quality recording of certain cuts, but much of the hypnotic charm of the band’s swirling psychedelic sound is present on this release.  Ultimately, therefore, as skeletal and bare-bones as it may be, Archives Vol. 1 is an admirable effort considering its origins and, assuming this is the first of at least several compilations of this vein to be released in the future, I imagine there is much to look forward to in seeing what else can be dug up from the Aluk Todolo archives. The Vinyl Verdict: 7/10

tjournal.ru
Следующий альбом — «The Archives Vol. 1» от французского инструментального триоAluk Todolo вышедший на лейбле Temple Of Torturous 20 марта 2017 года.
Кататонический, изоляционистский драйв парижского трио — это доведенный до экстремума краут-рок Can, Neu и Faust, для производства которого, по словам музыкантов, «необходимо впасть в транс и раствориться в силах, которые ты вызвал».
Ассоциации с вывернутыми наизнанку
Sunn O))) парадоксально уместны: Aluk Todolo — тоже аскеты звука, но они предпочитают путь изматывающего дервишского танца, заплыву в аморфные бездны.
arcto promo об Aluk Todolo
Тёмные и таинственные настроения инструментальных пьес этого коллектива принято интерпретировать как оккультные. Верность такого хода мысли подтверждает название альбома 2012 года «Occult Rock» (с 2009 по 2016 у коллектива вышло 9 полноценных альбомов, включая концертный). Новый альбом лишь укрепляет это впечатление, он мог бы служить прекрасным саундтреком к какому-нибудь причудливому ритуалу.
Ровно год назад мы побывали на совместном с московским проектом «Оцепеневшие»
концерте Aluk Todolo в клубе Brooklyn. Это был не просто концерт, это было некое ритуальное действо. Ощущение того, что ты с головой нырнул в обволакивающее звуками густое и черное сгущенное молоко — непередаваемо.
Болтающаяся из стороны в сторону между музыкантами и зрителями одинокая лампа, похоже, играет роль своеобразного маятника, гипнотизирующего и практически вводящего в транс. Это был один из тех немногих концертов, на котором даже большое количество народа, присутствующего в зале не мешало восприятию. Более того, в конце выступления стало понятно, что практически весь зал слился в едином вязком, но ритмичном и синхронном движении.
В общем, если удастся, не упускайте шанс посетить выступление, а пока стоит послушать новый альбом.

kvlt.pl/recenzje
Albo ktoś robi sobie ze mnie jaja, albo przegapiłem moment, kiedy Aluk Todoloosiągnęli status tak kultowego zespołu, że ich wielcy fani łykają nawet jakieś dziwne nagrania z próby. Kiedy zgrałem Archives vol. 1 z dysku na telefon, odpaliłem najpierw drugą ścieżkę na krążku, nazwaną XXVI IX MMX (jakby te tytuły miały w ogóle znaczenie) i opadły mi ręce – totalnie bezsensowna jakość, trzaski, gdzieś tam z tyłu jakiś bit, ale generalnie to półtorej minuty nagranego dywanem sprzężenia, z którego nic nie wynika. I byłem zły, bo Aluk Todolo na krążku Voixbardzo mi się podobali. Na szczęście poza tym wspomnianym fragmentem, reszta nagrań nie jest aż tak bardzo lo-fi, co nie znaczy, że jest hi-fi.
Nie jestem jednak przekonany doArchives vol. 1 i obawiam się ewentualnych kolejnych części. Płyta ta jest bowiem zapisem fragmentów prób, pierwotnych wersji innych utworów albo po prostu eksperymentów dźwiękowych zespołu. Okej, jasna sprawa, żeAluk Todolo należą akurat do tych grup, które z eksperymentem mają sporo wspólnego i jeszcze bardziej jasne jest, że to, co znajduje się na płytach studyjnych, jest finalną wersją jakichś procesów twórczych, które członkom zespołu mogły się wydawać fascynujące. Mnie się jednak takie nie wydają, choć, jeśli ktoś się zetknął z muzyką Francuzów wcześniej, może odkryć tutaj, jak powstają składowe ich twórczości – transowość, psychodelia i pewnego rodzaju rytualna plemienność są w niektórych fragmentach Archives vol. 1 nagie, więc możemy jasno rozczytać, w którym momencie dołączyły do dźwiękowej zupy. Ale czy to jest aż tak frapujące, żeby lecieć do sklepu? Nie. Jako album Archives vol. 1 jeszcze się nie broni (jeszcze, bo kto wie, czy Aluk Todolo za 10 lat nie będą absolutnie kultowym zespołem, który jest w stanie sprzedać za gruby hajs nawet używane wycieraczki samochodowe z czasów trasy promującej pierwszą płytę). Nie jest to też dobry wstęp do twórczości Francuzów, bo zamiast wyszukanego plemiennego instrumentalnego rocka, mieszającego psychodelię z black metalem, krautem i chuj wie czym jeszcze, dostaliśmy jakieś niezbyt frapujące nagrania z pogranicza ambientu i noise’a, które są o ligę niżej od tego, co Aluk robili ostatnio. Pewnie, znajdą się w tym momenty, które są ciekawsze, jak choćby końcówka pierwszego nagrania (nie chce mi się posługiwać tytułami w postaci rzymskich dat, bo wszystko mi się pojebie) czy utwór numer 5. Ale to za mało, a nie każdy ma cierpliwość brnąć przez nudne trzaski i para-kompozycje, żeby znaleźć jakiś smaczek. Tym samym Archives vol. 1 w moich oczach jest tylko wydawnictwem-zapychaczem, bo trzeba było coś wypuścić żeby trochę podpromować zespół przy okazji zbliżającej się trasy z Oranssi Pazuzu i Cobalt.
O ile doskonale rozumiem, dlaczego po Voix status Aluk Todolo urósł, dlaczego grupa ruszyła w świetnym towarzystwie w trasy, dlaczego cały wspomniany album zagrany na żywo będzie jednym ze smakowitszych kąsków na tegorocznym Roadburn, to nie rozumiem sensu wydania Archives vol. 1. Trochę za wcześnie na odcinanie kuponów. 3/10

theblastingdays.blogspot.com
As it's title, Archives vol.1, indicates this is not a new album but a collection of unreleased tracks from the French instrumental rock trio Aluk Todolo. These tracks from 2004 to 2010 shows a slightly more minimalistic and less polished aspect of Aluk Todolo's music. The elements are already kraut / noise drone / psychedelia but the repetitive and ritualistic vibe is even more present, like a focus on the basics of the band. I'm not always convinced by these kinds of releases but these tracks deserved to be released and their interest is not just an historic one, I really like listening to it again and again and if you're into this kind of music I'm sure you will do as well. As usual with Aluk Todolo this is high quality stuff.

westzeit.de
Woran erkennt man eine wirklich besondere Rockband? Also, ich meine so wirklich besonders. Nicht so irgendwie besonders. Wenn sie z. B. bis zu elf Jahre alte Demoaufnahmen aus dem Proberaum veröffentlicht, die man nach gängigen Produktionsstandards nicht erfassen kann und man diese dunklen Schatten aus der Vergangenheit tatsächlich spannend findet, kann man konstatieren, dass diese Band eine ganz besonders eigene Ausdrucksform gefunden hat und diese unverkennbar kultiviert. Das französische Instrumentaltrio Aluk Todolo hat in den letzten zehn Jahren auf vier Alben für Labels wie Riot Season, Utech oder Norma Evangelium Diaboli seinen minimalistischen Okkult-Rock in stets neuem Gewand präsentiert und die Grenzen zwischen Band und Ritualgemeinschaft zerfließen lassen. Die ausgewählten Schätzchen zeigen die verschiedenen Gesichter dieser Band, die Kern einer Prozession zu sein scheint. *****

telerama.fr
Depuis 2004, les Parisiens d'Aluk Todolo créent un fascinant « occult rock », croisement de krautrock glacé et de harsh noise. Un an après l'album Voix, ce drôle d'objet rassemble des raretés : expérimentations, travaux d'étape, ou captations brutes de répétitions. Chaque titre renvoie à une date, de 2004 à 2010, écrites en chiffres romains. Les amateurs reconnaîtront un morceau du premier EP du groupe, des motifs de Finsternis, ou une piste de A collaboration, publié avec Der Blutharsch.
Pour les profanes, cette plongée dans les entrailles de la discographie et du processus créatif d'Aluk Todolo est une bonne porte d'entrée dans leur univers étrange. Pas de repères évidents dans ce rock instrumental extrême, répétitif et saturé, au son parfois lointain et étouffé. Aluk Todolo expulse une sorte de poésie fantôme, propice à la divagation et frappe le subconscient par ses incantations sans paroles. Au détour de larsens et de riffs, on croit percevoir des cris. Les ailes d'un insecte, la complainte d'une lyre scandinave, un tambour tribal, ou de l'orgue. Le martèlement mécanique du dernier morceau — bande-son parfaite pour un cauchemar — esquisse une machinerie spectrale, ou peut-être, en forçant un peu l'imagination, celle d'un vieux train à vapeur hanté. Quand les ultimes vibrations nébuleuses de basse et de guitare s'évanouissent, il reste la sensation d'achever un remuant voyage intérieur.
Marie-Hélène Soenen - Télérama n°3507 - TTT On aime beaucoup

crossfire-metal.de
Das Trio AlukTodoloaus Frankreich gibt es seit 2004. Bis heute haben sie drei Alben, eine 7“ EP, eine 10“ EP, ein Livetape, eine Vierer-Split-LP und eine Split-LP mit Der Blutharsch rausgebracht. Angeblich ist das hier Occult Rock. Aber das Geschrammel nervt gehörig! Monotone Passagen, schiefe Gitarre, die klingen wie eine verstimmte Sitar, Nerv tötende immer wiederkehrende Wiederholungen und gar kein Gesang. Dazu ein schäbiger Garagensound. Was soll das? Und was zur Hölle ist daran okkult? Das Ganze klingt wie Triphop auf einem Acidtrip. Die Wiederholungen sind derart penetrant, dass man denkt, die CD springt! Seltsame Soundcollagen treffen auf Lärmexperimente. Allerdings läuft sie tatsächlich einfach durch. Ich kenne viele Leute, die Occult Rock geil finden, aber keinen einzigen, der hiermit etwas anfangen könnte. Auch dass diese Band viel live spielt, ist eigentlich nicht zu glauben. Hier handelt es sich wohl um rares und unveröffentlichtes Zeug der Band. Aber manche Obskuritäten sollten vielleicht auch besser unveröffentlicht bleiben. Sorry, aber dafür kann ich echt keine Punkte geben. Das Wort „Torturous“ im Labelnamen trifft den viel zitierten Nagel auf den Kopf.
Note: Keine Wertung
Autor: Daniel Müller

superflux-webzine.fr
Partons d'un postulat de base. Aluk Todolo est probablement le projet musical le plus passionnant de ces dernières années. Si l'on regarde leur parcours, la mutation qu'ils ont su adopter au cours de leurs albums est tout bonnement fabuleuse et hors norme.
Aluk Todolo a su faire évoluer son kraut/black martial de Descension (2007) et Finsternis (2009) vers quelque chose d'encore plus personnel et rituel, voire psychédélique sur le magistral Occult rock (2012), la collaboration avec les titans de Der Blutharsch (2011) ou sur le 10 pouces Ordre (2011). Sur Voix (2016) c'est leur côté cinématographique et épileptique qui prenait le dessus avec des sonorités bien plus jazzy et un besoin de quelque chose de plus immédiat et salvateur taillé pour la scène. Après plus de dix ans de carrière prolifique, de tournées fleuves, de rencontres en tous genres et d'une cohérence artistique hors du commun, le trio décide aujourd'hui de nous livrer une collection de titres réunis sous l'appellation Archives Vol 1.
Ne nous y méprenons pas, Archives Vol 1 est un réel cadeau d'anniversaire qui participe clairement à la quête continuelle d’identité d'un combo ne lésinant pas sur le temps passé en studio ou en tournée et qui nous fait encore une fois partager ce plaisir.
Ces Archives sont un album photo jubilatoire de ce qu'était et est Aluk Todolo, une profession de foi de leurs ambitions et velléités artistiques.
Si une chose est sûre, c'est que cette nouvelle sortie lorgne encore davantage vers les scènes industrielles ou psychédéliques, ne gardant de l'appellation black que cet aspect bourbier grisâtre et charnel pour se tourner vers l’exécution d'un des plus grands rituels chamaniques modernes.
Archives Vol 1 signe le retour aux rythmiques dub rachitiques, sur fond de crissements et suintements en tous genres, effet Neubauten jouant sur l'autobahn avec une dose de grésillement transcendant les cassures. Ces cassures sont d'ailleurs souvent inopinées, typées Jarmusch priant sur la tombe d'un Dead Man, contemplant les boucles nauséabondes et virevoltantes aspirant à l'élévation.
Aluk Todolo livre là sa définition de l'occult rock, celui qui traverse les styles et les périodes dans un souci de viscéral avant tout. Archives Vol 1 est bien ce manifeste de musique du corps, prête à brouiller nos sens, culte d'élévation spirituelle et de recherche de la transe. Oui, je le répète, Aluk Todolo reste le projet le plus passionnant de ces dernières années. Rendez-vous sur scène pour la messe de fin du monde, et plus tard pour le second volume ?
Bertrand
Artiste : Aluk Todolo
Album : Archives Vol 1
Genre : Transe trans-genres
Sortie : 2017

subterraneowebzine.com
El nombre del disco nos deja intuir que estamos ante una compilación, el propio grupo nos dice que es una compilación y, sin embargo, suena a obra completa, a opus por propio derecho. Si la banda afirmase categóricamente que hablamos de su nuevo trabajo, colaría. Estos archivos sonoros, a pesar de provenir de distintas sesiones de grabación de la no precisamente breve carrera de los franceses, están tan magistralmente hilados y suenan tan uniformes, que la compilación surge efecto cuando es escuchada de una sentada… Como Occult rock, Voix… Sus discos completos, en otras palabras.
¿Y a que suenan ALUK TODOLO, a todo esto? Si bien soy un inexperto en krautrock, el género que mucha gente les atribuye (aunque es una etiqueta más geográfica y contemporánea que sencillamente musical, pues poco o nada tienen que ver TANGERINE DREAM con FAUST), lo cierto es que se les nota claramente  un gusto por crear ambientes (el ambient y dark ambient mucho tuvieron que ver con el género musical  alemán antes mencionado) que llegar a ser incluso hipnóticos. Nada más empezar con el riff de bajo de “IV XII MMV” al abrir el disco, sabemos que viene un trabajo que va a provocarnos deliberadamente dolor de cabeza. Los franceses nos lo dejan claro desde el principio: canciones que pueden ser más o menos largas, pero con un factor de repetición casi ritualístico. Para hacer las cosas más difíciles el noise y las disolancias juegan una parte fundamental, pero no principal. Aparecen sólo cuando es requerido.
Juegan incluso con los límites del mal gusto ¿Está acaso desafinada la guitarra acústica de “XV V MMVIII”? A ciencia cierta quién escribe estas líneas tiene esa sensación, o bien el grupo ha usado una afinación bastante inusual. En cualquier caso, todo sea por dejarnos una sensación de incomodidad permanente, y más cuando la distorsión crea un efecto de zumbido de abeja… Como si la banda buscase que huyésemos de su música. Hasta el industrial más repugnante,a lo THROBBING GRISTLE, puede hayarse en el último corte del disco, posiblemente el más árido de todos (y ya es decir).
Incluso, en una improvisada lista de elementos menos comunes, podríamos añadir una acelerada percusión de reminiscencias tribales, en contraste con la quietud del resto de elementos.
Al acabar la obra por primera vez, sentimos un alivio, lo cual es comprensible, la densidad e ingratitud sonora, no hacen sencilla su escucha, como toda la música de ALUK TODOLO. Es cuando uno va escuchando pormenorizadamente, el momento en el que uno va entendiendo este monstruo de Frankestein, que aunque parezca mentira, tiene incluso mas elementos de los que yo he desgranado aquí. Curiosamente es un trabajo menos metálico de lo que esperaba, el aroma a black metal o doom que había en otras obras, como Occult rock, aquí no existe. Y ha sido algo deliberado, ninguna pieza está escogida al azar en este puzzle. La etiqueta Vol. 1 nos sugiere que estos chicos todavía tienen material de sobra para fascinarnos…. O aterrarnos.
Publicado el 19 Julio, 2017 por Pablo Balbontin